ಕುರಿಗಳು ಸಾರ್ ಕುರಿಗಳು
ಕುರಿಗಳು
ಸಾರ್ ಕುರಿಗಳು;
ಸಾಗಿದ್ದೇ
ಗುರಿಗಳು.
ಮಂದೆಯಲಿ
ಒಂದಾಗಿ,
ಸ್ವಂತತೆಯೆ ಬಂದಾಗಿ
ಇದರ
ಬಾಲ ಅದು ಮತ್ತೆ ಅದರ ಬಾಲ ಇದು ಮೂಸಿ
ದನಿ
ಕುಗ್ಗಿಸಿ,
ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿ
ಹುಡುಕಿ
ಹುಲ್ಲು ಕಡ್ಡಿ ಮೇವು,
ಅಂಡಲೆಯುವ ನಾವು ನೀವು -
ಕುರಿಗಳು
ಸಾರ್ ಕುರಿಗಳು;
ನಮಗೊ
ನೂರು ಗುರಿಗಳು.
ಎಡ
ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಬಲ ದಿಕ್ಕಿಗೆ,
ಒಮ್ಮೆ ದಿಕ್ಕು ಪಾಲಾಗಿ,
ಒಮ್ಮೆ
ಅದೂ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ತಾಟಸ್ಥ್ಯದಿ ದಿಕ್ಕೆಟ್ಟು
ಹೇಗೆ
ಹೇಗೊ ಏಗುತಿರುವ,
ಬರೀ
ಕಿರುಚಿ ರೇಗುತಿರುವ,
ನೊಣ
ಕೂತರೆ ಬಾಗುತಿರುವ,
ತಿನದಿದ್ದರು
ತೇಗುತಿರುವ,
ಹಿಂದೆ
ಬಂದರೊದೆಯದ,
ಮುಂದೆ ಬಂದರೆ ಹಾಯದ
ಅವರು, ಇವರು ನಾವುಗಳು
ಕುರಿಗಳು
ಸಾರ್ ಕುರಿಗಳು.
ಮಂದೆಯಲ್ಲಿ
ಎಲ್ಲವೊಂದೆ ಆದಾಗಲೆ ಸ್ವರ್ಗ ಮುಂದೆ
ಅದಕಿಲ್ಲವೆ
ನಾವುತ್ತರ?
ಮೆದುಳಿನಲ್ಲಿ
ತಗ್ಗೆತ್ತರ,
ಹಿರಿದು, ಕಿರಿದು ಮಾಯಿಸಿ,
ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಿಗಿರುವ
ಮೆದುಳ ಸ್ವಾರ್ಥದ ಉಪಯೋಗದಿಂದ
ಇಡಿ
ಮಂದೆಗೆ ಹಾಯಿಸಿ,
ಹೊಟ್ಟೆಬಟ್ಟೆಗೊಗ್ಗದಂಥ
ಕಲೆಯ ಕರ್ಮಕಿಳಿಯದಂತೆ
ತಲೆಬೆಲೆಯ
ಸುಧಾರಿಸಿ,
ಬಿಳಿಕಪ್ಪಿನ
ದ್ವಂದ್ವಗಳಿಗೆ ಮಾಡಿಸಿ ಸಮಜಾಯಿಷಿ;
ನಮ್ಮ
ಮೆದುಳು ಶುದ್ಧಿಯಾಗಿ,
ಬುದ್ಧಿ ನಿರ್ಬುದ್ಧಿಯಾಗಿ,
ಕೆಂಬಣ್ಣವನೊಂದೆ
ಪೂಸಿ,
ಅದರ
ಬಾಲ ಇದು ಮತ್ತೆ ಇದರ ಬಾಲ ಅದು ಮೂಸಿ
ನಡೆವ
ನಮ್ಮೊಳೆಲ್ಲಿ ಬಿರುಕು?
ನಮ್ಮ
ಕಾಯ್ವ ಕುರುಬರು:
ಪುಟಗೋಸಿಯ
ಮೊನ್ನೆ ತಾನೆ ಕಿತ್ತು ಪಂಚೆಯುಟ್ಟವರು.
ಶಾನುಭೋಗ
ಗೀಚಿದ್ದಕ್ಕೆ ಹೆಬ್ಬೆಟ್ಟನು ಒತ್ತುವವರು.
ಜಮಾಬಂದಿಗಮಲ್ದಾರ
ಬರಲು,
ನಮ್ಮೊಳೊಬ್ಬನನ್ನ
ಮೆಚ್ಚಿ, ಮಸೆದ ಮಚ್ಚಹಿರಿದು ಕಚಕ್ಕೆಂದು ಕೊಚ್ಚಿ ಕತ್ತ,
ಬಿರಿಯಾನಿಯ
ಮೆಹರುಬಾನಿ ಮಾಡಿ ಕೈಯ ಜೋಡಿಸುತ್ತ
ಕಿಸೆಗೆ
ಹಸಿರುನೋಟು ತುರುಕಿ,
ನುಡಿಗೆ ಬೆಣ್ಣೆ ಹಚ್ಚುವವರು.
ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ
ನಮ್ಮದೂಡಿ,
ಮರದಡಿಯಲಿ ತಾವು ಕೂತು
ಮಾತು, ಮಾತು, ಮಾತು, ಮಾತು:
ಮಾತಿನ
ಗೈರತ್ತಿನಲ್ಲೆ ಕರಾಮತ್ತು ನಡೆಸುವವರು.
ನಮ್ಮ
ಮೈಯ ತುಪ್ಪಟವ ರವಷ್ಟು ಬಿಡದ ಹಾಗೆ ಸವರಿ
ಕಂಬಳಿಗಳ
ನೇಯುವಂಥ ಯೋಜನೆಗಳ ಹಾಕುವವರು.
ಮಾರಮ್ಮನ
ಮುಡಿಗೆ ಕೆಂಪು ದಾಸವಾಳ ಆಯುವವರು
ಬೆಟ್ಟಾ
ದಾಟಿ ಕಿರುಬ ನುಗ್ಗು,
ನಮ್ಮೊಳಿಬ್ಬರನ್ನ ಮುಗಿಸಿ,
ನಾವು
'ಬ್ಯಾ, ಬ್ಯಾ' ಎಂದು ಬಾಯಿ ಬಾಯಿ
ಬಡಿದುಕೊಂಡು
ಬೊಬ್ಬೆ
ಹಾಕುತಿದ್ದರೂ
ಚಕ್ಕಭಾರ
ಆಟದಲ್ಲೆ ಮಗ್ನರು ಇವರೆಲ್ಲರು-
ನಮ್ಮ
ಕಾಯ್ವ ಗೊಲ್ಲರು.
ದೊಡ್ಡಿಯಲ್ಲಿ
ಕೂಡಿಹಾಕಿ ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ,
ಕೂರಲಿಲ್ಲ,
ಎದ್ದರೆ
ಸರಿದಾಡಲಿಲ್ಲ,
ಬಿದ್ದರೆ ಹರಿದಾಡಲಿಲ್ಲ,
ದೀಪದ
ದೌಲತ್ತು ಇಲ್ಲ,
ಗಾಳಿಯ
ಗಮ್ಮತ್ತು ಇಲ್ಲ.
ಕಿಂಡಿಯಿಂದ
ತೆವಳಿಬಂದ ಗಾಳಿಕೂಡ ನಮ್ಮದೇನೆ:
ನಮ್ಮ
ಮಂದೆ ಕುರಿಯ ಸುಲಿದು,
ಆಚೆ ಅಲ್ಲಿ ಉಪ್ಪುಸವರಿ
ಒಣಗಲಿಟ್ಟ
ಹಸಿತೊಗಲಿನ ಬಿಸಿಬಿಸಿ ಹಬೆವಸನೆ
ಇರಿಯುತಿಹುದು
ಮೂಗನೆ!
ಕೊಬ್ಬಿರುವೀ
ಮಬ್ಬಿನಲ್ಲಿ,
ಮೈನಾತದ ಗಬ್ಬಿನಲ್ಲಿ,
ಇದರ
ಉಸಿರು ಅದು ಮತ್ತೆ ಅದರ ಉಸಿರು ಇದು ಮೂಸಿ
ಹೇಸಿದರು
ನಿಭಾಯಿಸಿ,
ತಾಳ್ಮೆಯನೆ
ದಬಾಯಿಸಿ,
ನಮ್ಮನಾವೆ
ಅಂದುಕೊಂಡೊ,
ಉಗುಳುನುಂಗಿ ನೊಂದುಕೊಡೊ,
ನಂಬಿಕೊಂಡು
ಏಗುತಿರುವ ನಾವು,
ನೀವು, ಇಡೀ ಹಿಂಡು
ಕುರಿಗಳು
ಸಾರ್ ಕುರಿಗಳು.
ತಳವೂರಿದ
ಕುರುಬ ಕಟುಕನಾದ;
ಅವನ ಮಚ್ಚೊ ಆಹ!
ಏನು
ಝಳಪು,
ಏನು ಹೊಳಪು, ಏನು ಜಾದು, ಏನು
ಮೋಹ!
ಆ
ಹೊಳಪಿಗೆ ದಂಗಾಗಿ,
ಕಣ್ಣಿಗದೇ ರಂಗಾಗಿ,
ಒಳಗೊಳಗೇ
ಜಂಗಾಗಿ,
ಕಣ್ಣುಕುಕ್ಕಿ
ಸೊಕ್ಕಿರುವ,
ಹೋಗಿಹೋಗಿ ನೆಕ್ಕಿರುವ,
ಕತ್ತನದಕೆ
ತಿಕ್ಕಿರುವ
ನಾವು, ನೀವು, ಅವರು, ಇವರು
ಕುರಿಗಳು
ಸಾರ್ ಕುರಿಗಳು.
ಮಚ್ಚಿನ
ಆ ಮೆಚ್ಚಿನಲ್ಲಿ,
ಅದರಾಳಾದ ಕಿಚ್ಚಿನಲ್ಲಿ
ಮನೆಮಾಡಿವೆ
ಹುಚ್ಚಿನಲ್ಲಿ
ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ
ಗುರಿಗಳು!
ಕುರಿಗಳು, ಸಾರ್, ಕುರಿಗಳು...
ಸಾಹಿತ್ಯ: ಕೆ.ಎಸ್. ನಿಸಾರ್ ಅಹಮದ್
Tag; Kurigalu Saar Kurigalu
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳು