ರಾಯ ಕೌರವ ಸೈನ್ಯ ಕದಳೀ

ವಾಯುವುತ್ತರ ಸಹಿತ ನಿರ್ಜರ

ರಾಯ ನಂದನ ಬಂದು ಹೊಕ್ಕನು ಮತ್ಸ್ಯಪುರವರವ

 

ಕೇಳು ಜನಮೇಜಯ ಧರಿತ್ರೀ

ಪಾಲ ಭಂಗದಲಖಿಳ ಕೌರವ

ಜಾಲ ತಿರುಗಿತು ದುಗುಡದಲಿ ಗಜಪುರಕೆ ನಡೆತಂದು

ಮೇಲು ಮುಸುಕಿನ ಮೊಗದ ವಾದ್ಯದ

ಮೇಳ ಮೌನದಲಖಿಳ ನೃಪರು ನಿ

ಜಾಲಯಂಗಳ ಬಂದು ಹೊಕ್ಕರು ಹೊತ್ತ ದುಗುಡದ ೧

ಬಳಿಕ ಫಲಗುಣನತ್ತಲಾ ಮರ

ದೊಳಗೆ ಕೈದುವನಿರಿಸಿ ಮುನ್ನಿನ

ಹುಲುರಥವ ಮೇಳೈಸಿ ಸಾರಥಿತನವನಳವಡಿಸೆ

ಇಳಿದು ಪಾರ್ಥವ ಮೈದಡವಿ ಕಪಿ

ಕುಲ ಲಲಾಮನು ವನಕೆ ಹಾಯ್ದನು

ಹೊಳಲ ಹೊರೆಯಲಿ ನಿಂದು ನಗುತುತ್ತರನೊಳಿಂತೆಂದ ೨

ಕರೆದು ದೂತರಿಗರುಹು ನೀನೇ

ಧುರವ ಜಯಿಸಿದೆನೆನ್ನು ನಾವಿ

ದ್ದಿರವನರುಹದಿರಿಂದು ಪಸರಿಸು ನಿನ್ನ ವಿಕ್ರಮವ

ಅರಸ ನಿನ್ನನೆ ಮನ್ನಿಸಲಿ ಪುರ

ಪರಿಜನಂಗಳು ನಿನ್ನ ವಿಜಯದ

ಹರುಷದಲಿ ಹೆಚ್ಚಿರಲಿ ನೇಮಿಸಿದಂತೆ ಮಾಡೆಂದ ೩

ಎನಲು ನೀನೇ ಬಲ್ಲೆ ಕರಲೇ

ಸೆನುತ ದೂತರ ಕರೆದು ಮತ್ಸ್ಯನ

ತನಯ ಕೌರವ ಬಲವ ಜಯಿಸಿದನೆಂದು ಪೇಳುವುದು

ಜನಕನಲ್ಲಿಗೆ ಪೋಗಿಯೆಂದಾ

ತನು ನಿಯಮಿಸುತ್ತಿರ್ದನತ್ತಲು

ಜನಪ ಕುಂತೀಸುತನ ಸಹಿತೈತಂದನರಮನೆಗೆ ೪

ಅರಮನೆಯ ಹೊಕ್ಕವನಿಪತಿಯು

ತ್ತರನ ಕಾಣದೆ ಕಂದನೆತ್ತಲು

ಸರಿದನೆನೆ ರಾಣಿಯರು ಬಿನ್ನವಿಸಿದರು ಭೂಪತಿಗೆ

ಕುರಬಲವನಂಗೈಸೆ ಮಿಗೆಯು

ತ್ತರೆಯ ಗುರು ಸಾರಥಿತನವನನು

ಕರಿಸಿದನು ಕೆಲಬಲನ ಹಾರದೆ ಕದನಕೈದಿದನು ೫

ಎಂದರೊಡಲೊಳು ಕೂರಲಗು ಮುರಿ

ದಂದದಲಿ ಕಳವಳಿಸಿದನು ಮನ

ನೊಂದನಕಟ ಕುಮಾರನೆತ್ತಲು ರಾಯದಳವೆತ್ತ

ಬಂದವರು ಭೀಷ್ಮಾದಿಗಳು ತಾ

ನಿಂದು ತರಹರಿಸುವೊಡೆ ತಾನೇ

ನಿಂದುಧರನೇ ಮರುಳಲಾ ಮಗನೆನುತ ಚಿಂತಿಸಿದ ೬

ಮಗಗೆ ಪಡಿಬಲವಾಗಿ ಬಲು ಮಂ

ತ್ರಿಗಳನವನಿಪ ಬೀಳುಗೊಟ್ಟನು

ದುಗುಡದಿಂದಿರೆ ಹೊಳಲು ಕೈಸೂರೆಗಳ ಕಳಕಳದ

ಮೊಗದ ಹರುಷದಲಖಿಳ ದೂತಾ

ಳಿಗಳು ಬಂದುದು ಗುಡಿಯ ಕಟ್ಟಿಸು

ನಗರಿಯಲಿ ಕಳುಹಿದಿರುಗೊಳಿಸು ಕುಮಾರಕನನೆನುತ ೭

ರಾಯಕುವರ ಪಿತಾಮಹನು ರಿಪು

ರಾಯಕುವರ ಕುಠಾರ ಕೌರವ

ರಾಯಥಟ್ಟುವಿಭಾಡ ಕುರುಕುಲ ಗಜಕೆ ಪಂಚಾಸ್ಯ

ಜೀಯ ಬಿನ್ನಹ ಕರ್ಣ ಗುರು ಗಾಂ

ಗೇಯ ಮೊದಲಾದಖಿಳ ಕೌರವ

ರಾಯದಳವನು ಗೆಲಿದ ನುತ್ತರ ತುರುವ ಮರಳಿಚಿದ ೮

ಕೇಳಿ ಮಿಗೆ ಹಿಗ್ಗಿದನು ತನು ಪುಳ

ಕಾಳಿ ತಳಿತುದು ಬಹಳ ಹರುಷದ

ದಾಳಿಯಲಿ ಮನ ಮುಂದುಗೆಟ್ಟುದು ಕಂಗಳರಳಿದವು

ಲಾಲಿಸುತ ಸರ್ವಾಂಗ ಹರುಷದೊ

ಳಾಳೆ ಜನಪ ಪಸಾಯಿತವ ದೂ

ತಾಳಿಗಿತ್ತನು ಸುಲಿದರವದಿರು ರಾಯನೋಲಗವ ೯

ಇದಿರಗೊಳ ಹೇಳೆನಲು ಸರ್ವಾಂ

ಗದಲಿ ಮಣಿ ಮೌಕ್ತಿಕದ ಸಿಂಗಾ

ರದ ಸುರೇಖೆಯ ಲಲಿತ ಚಿತ್ರಾವಳಿಯ ಮುಸುಕುಗಳ

ಸುದತಿಯರು ಹೊರವಂಟರೊಗ್ಗಿನ

ಮೃದು ಮೃದಂಗದ ಕಹಳೆಗಳು ಸಂ

ಪದದ ಸೊಂಪಿನಲೆಸೆಯೆ ರಾಜಾಂಗನೆಯರನುವಾಯ್ತು ೧೦

ಕವಿದು ನೂಕುವ ಹರುಷವನು ಸಂ

ತವಿಸಲರಿಯೆನು ಕಂಕ ನಿನ್ನೊಡ

ನೆವಗೆ ವಿಮಳ ದ್ಯೂತಕೇಳಿಗೆ ಚಿತ್ತವಾಯ್ತೆನಲು

ಅವನಿಪತಿ ಕೇಳ್ ಜೂಜಿನಲಿ ಪಾಂ

ಡವರು ಸಿಲುಕಿದರವರ ವಿಧಿಯನು

ಭುವನದಲಿ ಬಲ್ಲವರದಾರೆಂದನು ವಿರಾಟನಿಗೆ ೧೧

ಅವರು ರಾಜ್ಯವನೊಡ್ಡಿ ಸೋತವೊ

ಲೆವಗೆ ಪಣ ಬೇರಿಲ್ಲ ಹರ್ಷೋ

ತ್ಸವ ಕುಮಾರಾಭ್ಯುದಯ ವಿಜಯ ಶ್ರವಣ ಸುಖಮಿಗಲು

ಎವಗೆ ಮನವಾಯ್ತೊಡ್ಡು ಸಾರಿಯ

ನಿವಹವನು ಹೂಡೆನಲು ಹೂಡಿದ

ನವನಿಪತಿ ನಸುನಗುತ ಹಾಸಂಗಿಯನು ಹಾಯ್ಕಿದನು ೧೨

ಕೇಳಿ ಸಮತಳಿಸಿತ್ತು ಮತ್ಸ್ಯ ನೃ

ಪಾಲನೆಂದನು ಕಂಕ ನೋಡೈ

ಕಾಳಗವನುತ್ತರನು ಗೆಲಿದನು ರಾಯಥಟ್ಟಿನಲಿ

ಶೂಲಪಾಣಿಗೆ ಸೆಡೆಯದಹಿತ ಭ

ಟಾಳಿ ಸೋತುದು ದಿವಿಜ ನರರೊಳು

ಹೋಲುವವರುಂಟೇ ಕುಮಾರನನೇನು ಹೇಳೆಂದ  ೧೩

ಸೋತುದುಂಟರಿಸೇನೆ ಸುರಭಿ

ವ್ರಾತ ಮರಳಿದುದುಂಟು ಗೆಲವಿದು

ಕೌತುಕವಲೇ ಬಗೆಯಲದ್ಭುತವೆಮ್ಮ ಚಿತ್ತದಲಿ

ಮಾತು ಹೋಲುವೆಯಹುದು ಜಗವಿ

ಖ್ಯಾತ ಸಾರಥಿಯಿರೆ ಕುಮಾರಗೆ

ಭೀತಿ ಬಳಿಕೆಲ್ಲಿಯದು ತಪ್ಪೇನೆಂದನಾ ಕಂಕ ೧೪

ಎಲೆ ಮರುಳೆ ಸನ್ಯಾಸಿ ಮತ್ಸರ

ದೊಳಗೆ ಮುಳುಗಿದ ಚಿತ್ತ ನಿನ್ನದು

ಗೆಲವಿನಲಿ ಸಂದೇಹವೇ ಹೇಳಾವುದದ್ಭುತವು

ಅಳುಕುವನೆ ಸುಕುಮಾರ ಸಾರಥಿ

ಬಲುಹನುಳ್ಳವನೇ ನಪುಂಸಕ

ನಲಿ ನಿರಂತರ ಪಕ್ಷವೆಂದು ವಿತಾಟ ಖತಿಗೊಂಡ ೧೫

ನಾರಿಯರ ಮೈಗುರುಹು ಪುರುಷರ

ಚಾರು ಚಿಹ್ನವ ಕೂಡಿಕೊಂಡಿಹ

ಸಾರಥಿಯ ದೆಸೆಯಿಂದ ಕುವರನು ಗೆಲಿದನೆಂಬುದನು

ಸೈರಿಸಿದೆ ನಾನಿನ್ನೆವರೆ ಮ

ತಾರೊಡನೆ ಮಾತಾಡದಿರು ನಿ

ಸ್ಸಾರ ಹೃದಯನು ಕಂಕ ನೀ ದುಷ್ಟಾತ ಹೋಗೆಂದ ೧೬

ಖತಿಯ ಹಿಡಿಯದಿರರಸ ದಿಟ ನೀ

ನತಿಶಯವ ಬಯಸುವರೆ ಜನ ಸ

ಮ್ಮತವು ಸಾರಥಿ ಗೆಲಿದನೆಂದೇ ಹೊಯಿಸು ಡಂಗುರವ

ಸುತನು ಸಾರಥಿಯೆಂದು ಸಾರಿಸು

ವಿತಥವಲ್ಲಿದು ಪಕ್ಷಪಾತ

ಸ್ಥಿತಿಯನಾಡೆವು ಕವಲು ನಾಲಗೆಯಿಲ್ಲ ತನಗೆಂದ ೧೭

ನಿನ್ನ ಮೋಹದ ಕಂಗಳಿಗೆ ಮಗ

ನುನ್ನತೋನ್ನತ ಸತ್ವನೆಂದೇ

ಮುನ್ನ ತೋರಿತು ಹೊಲ್ಲೆಹವೆ ಸಾಂಸಾರಿಕ ಭ್ರಮೆಗೆ

ಇನ್ನು ಗೆಲಿದವನಾ ಬೃಹನ್ನಳೆ

ನಿನ್ನ ಮಗಗಳುಕುವರೆ ಭೀಷ್ಮನು

ಕರ್ಣ ಕೃಪ ಗುರು ಗುರುತನೂಭವರೆಂದನಾ ಕಂಕ ೧೮

ಎನಲು ಖತಿ ಬಿಗುಹೇರಿ ಹಲುಹಲು

ದಿನುತ ಕಂಗಳಲುರಿಯನುಗುಳುತ

ಕನಲಿ ಬಿಗಿದೌಡೊತ್ತಿ ಕನಕದ ಸಾರಿಯನು ನೆಗಹಿ

ಜನಪತಿಯ ಹಣೆಯೊಡೆಯಲಿಡೆ ಜಾ

ಜಿನ ಗಿರಿಯ ನಿರ್ಝರದವೊಲು ಭೋಂ

ಕೆನಲು ರುಧಿರದ ಧಾರೆ ಸಿಡಿದುದು ಶಿರದ ಸೆಲೆಯೊಡೆದು ೧೯

ಸೈರಿಸುತ ಕೈಯೊಡ್ಡಿ ರಕುತದ

ಧಾರೆಯನು ಕೈತುಂಬ ಹಿಡಿದತಿ

ಧೀರನೋರೆಯ ನೋಟದಲಿ ಸೈರಂಧ್ರಿಯನು ಕರೆಯೆ

ನಾರಿ ಹರಿತಂದಕಟ ನೊಂದನು

ಕಾರಣಿಕ ಸನ್ಯಾಸಿಯೆನುತ ವಿ

ಕಾರಿಸದೆ ಸೆರಗಿನಲಿ ತೋದಳು ಬಹಳ ಶೋಣಿತವ ೨೦

ಮಡದಿ ಕರಪಲ್ಲವದಲೊರೆಸಿದ

ಳಡಿಗಡಿಗೆ ಹಣೆಯನು ಕಪೋಲವ

ತೊಡೆದು ತೊಳೆದಳು ಮುಖವನವನದ ಕಂಡು ಬೆರಗಾಗಿ

ಹಿಡಿದೆ ರಕುತವನೇಕೆ ಕಾಮಿನಿ

ನುಡಿ ನಿಧಾನವನಿವರು ನೊಂದರೆ

ಮಿಡುಕಲೇತಕೆ ನೀನೆನುತ ದುರುಪದಿಯ ಬೆಸಗೊಂಡ ೨೧

ಉರಿದು ಹೋಹುದು ನಿನ್ನ ರಾಜ್ಯದ

ಸಿರಿಯು ಬದುಕಿತಿದೊಂದು ಬೋಳದೆ

ಪರಮಯತಿ ಕಾಯಿದನು ಕೈಯೊಳು ತುಂಬಿ ರಕುತವನು

ಅರಸ ಕೇಳೀ ಯತಿಯನೆತ್ತರು

ಧರೆಯೊಳೊಕ್ಕೊಡೆ ಆ ಪ್ರದೇಶವ

ನೊರಸಿ ಕಳೆವುದು ಕಲಿ ಬೃಹನ್ನಳೆಗೇರಿಸಿದ ಬಿರುದು ೨೨

ಈಕೆ ಯಾರಿವರಾರೊ ನಾಟ್ಯ

ವ್ಯಾಕರಣ ಪಂಡಿತ ಬೃಹನ್ನಳೆ

ಯೀಕೆಗೇನಹನರಿಯಬಾರದು ಕಾಲು ಕೀಲುಗಳ

ಏಕೆ ನಮಗೀ ಚಿಂತೆಯೆನುತವಿ

ವೇಕಿಯಿರೆ ಬಳಿಕಿತ್ತ ಪುರದೊಳು

ನೂಕು ನೂಕಾಯಿತ್ತು ನೋಡುವ ನೆರವಿಯುತ್ತರನ ೨೩

ಇದಿರು ಬಂದರು ಮಂತ್ರಿಗಳು ವರ

ಸುದತಿಯರು ಸೂಸಿದರು ಸೇಸೆಯ

ನುದಿತ ಮಂಗಳ ಘೋಷವಾದ್ಯ ವಿತಾನ ರಭಸದಲಿ

ವದನವಿದೆ ಕಳೆಗುಂದಿ ಜಯದ

ಭ್ಯುದಯ ತಾನೆಂತೆನುತ ವರಕೋ

ವಿದರು ತಮ್ಮೊಳಗಾಡುತಿರ್ದರು ಕೂಡೆ ಗುಜುಗುಜಿಸಿ ೨೪

ಎಂದಿನವನುತ್ತರನು ಗಂಗಾ

ನಂದನನೀ ಹೂಹೆ ಗೆಲಿದನು

ಸಂದ ಸುಭಟ ದ್ರೋಣ ಕರ್ಣಾದಿಗಳನೋಡಿಸಿದ

ಎಂದು ಕೆಲಬರು ಕೆಲಬರಿವ ಗೆಲಿ

ದಂದವಾಗಿರದೀ ಬೃಹನ್ನಳೆ

ಯಿಂದ ಸಂಭಾವಿಸುವುದೆಂದುದು ಮಂದಿ ತಮತಮಗೆ ೨೫

ಲೀಲೆ ಮಿಗಲುತ್ತರನು ಪುರಜನ

ಜಾಲ ಜೀಯೆನಲಿದಿರು ಬಂದ ನಿ

ವಾಳೆಗಳ ನೂಕಿದನು ಕೈವಾರಿಗಳ ಕೋಪಿಸುತ

ಆಲಿಯವನಿಯ ಬರೆಯೆ ಮುಸುಕಿನ

ಮೇಲು ದುಗುಡದ ಭಾರದಲಿ ರಾ

ಜಾಲಯಕೆ ಬರಲಿದಿರು ಬಂದಪ್ಪಿದನು ನಂದನನ ೨೬

ಬಾ ಮಗನೆ ವಸುಕುಲದ ನೃಪ ಚಿಂ

ತಾಮಣಿಯೆ ಕುರುರಾಯ ಮೋಹರ

ಧೂಮಕೇತುವೆ ಕಂದ ಬಾಯೆಂದಪ್ಪಿ ಕುಳ್ಳಿರಿಸೆ

ಕಾಮಿನಿಯರುಪ್ಪಾರತಿಗಳಭಿ

ರಾಮವಸ್ತ್ರ ನಿವಾಳಿ ರತ್ನ

ಸ್ತೋಮ ಬಣ್ಣದ ಸೊಡರು ಸುಳಿದವು ಹರುಷದೊಗ್ಗಿನಲಿ ೨೭

ಬೊಪ್ಪಸಾಕೀ ಬಯಲುಡೊಂಬೆನ

ಗೊಪ್ಪುವುದೆ ವೀರೋಪಚಾರವಿ

ದೊಪ್ಪುವರಿಗೊಪ್ಪುವುದು ತೆಗೆಸೆನಲರಸ ನಸುನಗುತ

ದರ್ಪವುಳ್ಳಂಗೀಸು ಮಂಗಳ

ವೊಪ್ಪದೇನೈ ಜಗದೊಳಾವಂ

ಗಪ್ಪುದೀಬಲವೀ ನಿಗರ್ವಿತೆಯೆಂದನಾ ಮತ್ಸ್ಯ ೨೮

ಮಗನೆ ಕರ್ಣ ದ್ರೋಣ ಭೀಷ್ಮಾ

ದಿಗಳನೊಬ್ಬನೆ ಗೆಲಿದೆಯೀ ಕಾ

ಳಗದ ಕಡುಗಲಿತನಗಳುಂಟೇ ಪೂರ್ವ ಪುರುಷರಲಿ

ದುಗುಡವೇಕೆನ್ನಾಣೆ ಹೆತ್ತರ

ಮೊಗಕೆ ಹರ್ಷವ ತಂದೆಲಾ ಹಂ

ಗಿಗನೆ ನೀ ತಲೆಗುತ್ತಲೇಕೆಂದೆತ್ತಿದನು ಮುಖವ ೨೯

ಕಾದಿ ಗೆಲಿದವ ಬೇರೆ ಸಾರಥಿ

ಯಾದ ತನಗೀಸೇಕೆ ನಿಮ್ಮದಿ

ಯಾದರಿಸಲೊಡೆಮುರಿಚಬಲ್ಲೆನೆ ನಾಚಿಸದಿರೆನಲು

ಕಾದಿದಾತನು ನೀನು ಸಾರಥಿ

ಯಾದವನು ತಂಗಿಯ ಬೃಹನ್ನಳೆ

ವಾದ ಬೇಡೆಲೆ ಮಗನೆ ಬಲ್ಲೆನು ನಿನ್ನ ವಿಕ್ರಮವ ೩೦

ಅದಟುತನವೆನಗುಂಟೆ ಬೆಂದುದ

ಬೆದಕಿ ನೋಯಿಸಬೇಡ ಹಗಲಿನ

ಕದನವನು ಗೆಲಿದಾತ ಬೇರಿಹ ಬೊಪ್ಪ ನುಡಿಯದಿರು

ಉದಯದಲಿ ಗೆಲಿದಾತನನು ನಿ

ಮ್ಮಿದಿರಿನಲಿ ತೋರುವೆನು ಬೀಳ್ಕೊಡಿ

ಸದನಕೆಂದು ಕುಮಾರ ಕಳುಹಿಸಿದ್ಕೊಂಡನರಮನೆಗೆ ೩೧

ಇತ್ತಲರ್ಜುನದೇವ ಸಾರಿದ

ನುತ್ತರೆಯ ಭವನವನು ತಾ ತಂ

ದುತ್ತಮಾಂಬರ ವಿವಿಧ ರತ್ನಾಭರಣ ವಸ್ತುಗಳ

ಇತ್ತನಾ ಕನ್ನಿಕೆಗೆ ಮುದ ಮಿಗ

ಲುತ್ತರೆಯ ಮನೆಯಿಂದ ಶಶಿಕುಲ

ಮತ್ತವಾರಣ ಬಂದನಾ ಭೀಮಾಗ್ರಜನ ಹೊರೆಗೆ ೩೨

ಬಳಿಕ ಸಂಕೇತದಲಿ ಭೂಪನ

ನಿಳಯವನು ಕಲಿ ಭೀಮ ಹೊಕ್ಕನು

ನಳಿನಮುಖಿ ಸಹದೇವ ನಕುಲರು ಬಂದರಾಕ್ಷಣಕೆ

ಫಲುಗುಣನು ಪೊಡಮಟ್ಟನಿಬ್ಬರಿ

ಗುಳಿದವರು ಪಾರ್ಥಂಗೆ ವಂದಿಸ

ಲೊಲಿದು ಬಿಗಿದಪ್ಪಿದರು ಸೋದರರೆಲ್ಲ ಹರುಷದೊಳು ೩೩

ಉಳಿದ ಮೂವರು ಕಲಿತ್ರಿಗರ್ತರ

ಗೆಲಿದ ಪರಿಯನು ಪಾರ್ಥ ಕೌರವ

ಬಲಕೆ ಭಂಗವ ತಂದ ಪರಿಯನು ಹೇಳುತಿರುತಿರಲು

ನಿಲುಕಿ ರಾಯನ ಹಣೆಯ ಗಾಯವ

ಬಳಿಕ ಕಂಡನಿದೇನು ನೊಸಲಿಂ

ದಿಳಿವುತಿದೆ ನಸು ರಕ್ತಬಿಂದುಗಳೆಂದನಾ ಪಾರ್ಥ ೩೪

ಅನವಧಾನದೊಳಾಯ್ತು ಸಾಕದ

ನೆನೆಯಲೇತಕೆ ಮಾಣೆನಲು ಮಿಗೆ

ಕನಲುತರ್ಜುನನರಿದನಾ ದ್ರೌಪದಿಯ ಸೂರುಳಿಸೆ

ಮನದಲುರಿದೆದ್ದನು ವಿರಾಟನ

ತನುವ ಹೊಳ್ಳಿಸಿ ರಕುತವನು ಶಾ

ಕಿನಿಯರಿಗೆ ಹೊಯಿಸುವೆನು ಹೊಲ್ಲೆಹವೇನು ಹೇಳೆಂದ ೩೫

ಕಳುಹಬೇಕೆ ಕೀಚಕೇಂದ್ರನ

ಬಳಗವಿದ್ದಲ್ಲಿಗೆ ವಿರಾಟನ

ನೆಲೆ ದುರಾತ್ಮಕ ಸಾರಿಯೊಳು ಹಣೆಯೊಡೆಯಲಿಟ್ಟನಲಾ

ನೆಲದೊಳೊಕ್ಕುದೆ ರಕುತವಿವದಿರ

ಕುಲವನೊರೆಸುವೆನಿವನ ಸೀಳಿದು

ಬಲಿಯ ಕುಡುವೆನು ಭೂತಗಣಕೆನುತೆದ್ದನಾ ಭೀಮ ೩೬

ಕಾಕ ಬಳಸಲು ಬೇಡ ಓಹೋ

ಸಾಕು ಸಾಕೈ ತಮ್ಮ ಮಾಣು

ದ್ರೇಕವನು ನೆಲ ರಕುತಗಂಡೊಡೆ ನಿನ್ನ ಮೇಲಾಣೆ

ಈ ಕಮಲಲೋಚನೆಯ ಸೆರಗಿಗೆ

ಸೇಕವಾಯಿತು ರಕುತವತಿ ಸ

ವ್ಯಾಕುಲತೆ ಬೇಡೆಂದು ಗಲ್ಲವ ಹಿಡಿದನರ್ಜುನನ ೩೭

ತಿಂಬೆನೀತನ ಜೀವವನು ಪತಿ

ಯೆಂಬ ಗರಿವಿತನಿವನ ನೆತ್ತಿಯ

ತುಂಬು ಬಿಡಲೆರಗುವೆನು ತರಿವೆನು ಮತ್ಸ್ಯಸಂತತಿಯ

ಅಂಬುಜಾಕ್ಷಿಗೆ ಕೀಚಕನ ಬೇ

ಳಂಬವೀತನ ಕೂಟ ಭೂತ ಕ

ದಂಬ ತುಷ್ಟಿಯ ಮಾಡಬೇಹುದು ಸೆರಗ ಬಿಡಿಯೆಂದ ೩೮

ಇವನ ನಾವೋಲೈಸಿ ಕೈಯೊಡ

ನಿವಗೆ ಮುನಿದೊಡೆಯೇನನೆಂಬುದು

ಭುವನಜನವುಭ್ರಮಿಸದಿರು ಸೈರಣೆಗೆ ಮನಮಾಡು

ಎವಗೆ ನೋವಿನ ಹೊತ್ತು ದುಷ್ಕೃತ

ವಿವರಣದ ಫಲವಿದಕೆ ಲೋಗರ

ನವಗಡಿಸಿದೊಡೆ ಹಾನಿಯೆಮಗೆನೆ ಭೀಮ ನಿಂತೆಂದ ೩೯

ಬರಿಯ ಧರ್ಮದ ಜಾಡ್ಯದಲಿ ಮೈ

ಮರೆದು ವನದಲಿ ಬೇರು ಬಿಕ್ಕೆಯ

ನರಸಿ ತೊಳಲ್ದುದು ಸಾಲದೇ ಹದಿಮೂರು ವತ್ಸರವು

ಉರುಕುಗೊಂಡೊಡೆ ರಾಜತೇಜವ

ಮೆರೆವ ದಿನವೆಂದಿಹುದು ನೀವಿ

ನ್ನರಿಯಿರೆಮ್ಮನು ಹರಿಯಬಿಡಿ ಸಾಕೆಂದನಾ ಭೀಮ ೪೦

ಉದಯದಲಿ ನಾವಿನಿಬರಾತನ

ಸದನದಲಿ ನೃಪಪೀಠವನು ಗ

ರ್ವದಲಿ ನೆಮ್ಮುವೆವಾತ ನಮ್ಮಲಿ ಖೋಡಿಯನು ಹಿಡಿಯೆ

ಮದಮುಖನನೊರೆಸುವೆವು ಹರುಷದ

ಲಿದಿರುಗೊಂಡೊಡೆ ಮನ್ನಿಸುವೆ ವಿಂ

ತಿದುವೆ ಸನ್ಮತವೆಂದು ಸಂತೈಸಿದನು ಪವನಜನ ೪೧

ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತ ಭಾವ

ಉತ್ತರನ ಆಗಮನ. ವಿರಾಟನ ಹರ್ಷ. ಧರ್ಮಜನೊಂದಿಗೆ ಕೋಪ.

ಅರ್ಜುನನು ಮುನ್ನಿನಂತೆಯೇ ಉತ್ತರನೊಂದಿಗೆ ನಗರಕ್ಕೆ ಬಂದನು. ಉತ್ತರನೇ ಯುದ್ಧವನ್ನು ಗೆದ್ದುದು ಎಂದು ಹೇಳುವಂತೆ ದೂತರಿಗೆ ಹೇಳಿಕಳಿಸಿದರು. ಇತ್ತ ವಿಜಯದಿಂದ ಬಂದ ವಿರಾಟನು ಮಗನನ್ನು ಕಾಣದೆ ಎಲ್ಲಿ ಎನ್ನಲು ಕೌರವರೊಂದಿಗೆ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಹೋದನೆಂದು ತಿಳಿದು ಭಯಗೊಂಡನು. ಸಹಾಯವನ್ನು ಮಾಡಲು ಹೊರಡುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ದೂತರು ಬಂದು ವಿಜಯವಾರ್ತೆಯನ್ನು ಹೇಳಿದರು. ಅಪಾರವಾದ ಸಂತೋಷದಿಂದ ರಾಜನು ಉಬ್ಬಿದನು. ಸ್ವಾಗತಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧತೆಗಳಾದವು.

ಈ ಸಂತಸದಲ್ಲಿ ಪಗಡೆಯಾಟ ಆಡಲು ಕಂಕನೊಂದಿಗೆ ಕುಳಿತಾಗ ವಿರಾಟನು ಪದೇ ಪದೇ ಉತ್ತರನ ಗೆಲುವಿನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಲು ಧರ್ಮಜನು ಸಾರಥಿಯು ಯುದ್ಧವನ್ನು ಗೆದ್ದುದೆಂದನು. ಕೋಪ ಬಂದು ರಾಜನು ಬಂಗಾರದ ದಾಳದಿಂದ ಬೀಸಿ ಹೊಡೆದಾಗ ಧರ್ಮಜನ ಹಣೆಗೆ ಗಾಯವಾಗಿ ರಕ್ತ ಸುರಿಯಿತು. ಅದು ಕೆಳಗೆ ಬೀಳದಂತೆ ಬೊಗಸೆ ಹಿಡಿದು ದ್ರೌಪದಿಯನ್ನು ನೋಡಿದನು. ಅವಳು ಬಂದು ಸೆರಗಿನಿಂದ ಅದನ್ನು ತೆಗೆದಳು. ಇದೇನಾದರೂ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದರೆ ನಿನ್ನ ರಾಜ್ಯ ಉರಿದುಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು ಎಂದಾಗ ವಿರಾಟನಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ. ಇವರಾರು ಎಂದು. ಆ ವೇಳೆಗೆ ಉತ್ತರನು ಬಂದ ಸುದ್ದಿಯಿಂದ ಅದನ್ನು ಮರೆತನು.

ಉತ್ತರನ ಮೊಗದಲ್ಲಿ ಜಯದ ಗೆಲುವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕೆಲವರು ಅರಿತರು. ಒಳಬಂದ ಮಗನನ್ನು ಮೈದಡವಿ ಮುದ್ದಾಡಲು ಹೊರಟ ರಾಜನನ್ನು ತಡೆದ ಉತ್ತರನು ಗೆಲಿದವನು ಬೇರೆ. ನಾನಲ್ಲ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ತೋರಿಸುವೆನೆಂದು ಹೇಳಿ ಒಳಹೋದನು. ಅರ್ಜುನನು ಉತ್ತರೆಗೆ ಆಭರಣ, ವಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟನು.

ಪಾಂಡವರೆಲ್ಲರೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರಿದರು. ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಯುದ್ಧದ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿರಲು ಧರ್ಮಜನ ಹಣೆಯ ಗಾಯವನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದ ಅರ್ಜುನನು ಗಾಬರಿಯಿಂದ ವಿಚಾರಿಸಿದನು. ನಡೆದ ಸಂಗತಿ ತಿಳಿದ ಭೀಮ ವಿರಾಟನನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವೆನೆಂದು ಆರ್ಭಟಿಸಿದನು. ಅವನನ್ನು ಸಮಾಧಾನಿಸಿದ ಧರ್ಮಜನು ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೇಳಿ ಮರುದಿನ ಎಲ್ಲರೂ ನಿಜರೂಪದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸೋಣವೆಂದು ಸಂತೈಸಿದನು.